يكديگر گفتند: ياران محمد صلى الله عليه و آله در ماه محرم دست به پيكار نمى‌زنند و جنگ را حرام مى‌دانند، و به همين دليل حمله را آغاز كردند.

مسلمانان نخست با اصرار از آنها خواستند: در اين ماه حرام، جنگ را آغاز نكنند، ولى آنها گوش ندادند، ناچار براى دفاع از خود وارد عمل شدند، و مردانه جنگيدند و خداوند آنها را پيروز كرد (نخستين آيه فوق در اينجا نازل گشت). [1]

ا 75 اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا وَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ا 76 يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ

خداوند از فرشتگان رسولانى بر مى‌گزيند، و همچنين از مردم؛ خداوند شنوا و بيناست!

آنچه را در پيش روى آنها و پشت سر آنهاست مى‌داند؛ و همه امور به سوى خدا باز گردانده مى‌شود.

شأن نزول:

انتخاب رسول با خدا است‌

به طورى كه جمعى از مفسران، نقل كرده‌اند، بعضى از مشركان مانند «وليد بن مغيره» (كه مغز متفكر آنان محسوب مى‌شد) به هنگام مبعوث شدن پيامبر صلى الله عليه و آله با تعجب و انكار مى‌گفتند:

أَ أُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنا:

«آيا از ميان همه ما وحى الهى بر محمّد (اين يتيم فقير و تهيدست) نازل شده است»؟.

نخستين آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت (كه انتخاب انبياء و فرشتگان براى رسالت، روى معيار شايستگى و معيار معنويت آنها بوده است). [2]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «درّ المنثور»، ج 4، ص 369؛ «نور الثقلين»، ج 3، ص 518؛ «الميزان»، ج 14، ص 403.

[2] «تفسير قرطبى»، و «تفسير ابوالفتوح رازى»، و «تفسير كبير فخر رازى»، ج 23، ص 69 و «تفسير روح المعانى»، ذيل آيه مورد بحث.