بخواهد، آيات خود را نازل مى‌كند؟! از اين رو به خشمى بعد از خشمى (از سوى‌خدا) گرفتار شدند. و براى كافران مجازاتى خواركننده است.

شأن نزول:

يهود قبل از بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله و بعد از بعثت!

از امام صادق عليه السلام در ذيل اين آيات چنين نقل شده: «يهود در كتاب‌هاى خويش ديده بودند هجرتگاه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله بين كوه «عير» و كوه «احد» (دو كوه در دو طرف «مدينه») خواهد بود، يهود از سرزمين خويش بيرون آمدند و در جستجوى سرزمين مهاجرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله پرداختند، در اين ميان به كوهى به نام «حداد» رسيدند.

گفتند: «حداد» همان «احد» است در همانجا متفرق شدند و هر گروهى در جايى مسكن گزيدند.

بعضى در سرزمين «تيما».

و بعضى ديگر در «فدك» و عده‌اى در «خيبر».

آنان كه در «تيما» بودند ميل ديدار برادران خويش را نمودند، در اين اثنا عربى عبور مى‌كرد، مركبى را از او كرايه كردند، وى گفت: من شما را از ميان كوه «عير» و «احد» خواهم برد، به او گفتند: هنگامى كه بين اين دو كوه رسيدى ما را آگاه نما.

مرد عرب هنگامى كه به سرزمين «مدينه» رسيد اعلام كرد: «اينجا همان سرزمين است كه بين دو كوه «عير» و «احد» قرار گرفته است. سپس اشاره كرده گفت: اين عير است و آن هم احد.

يهود از مركب پياده شدند و گفتند: ما به مقصود رسيديم ديگر احتياج به مركب تو نيست، و هر جا مى‌خواهى برو.

نامه‌اى به برادران خويش نوشتند كه ما آن سرزمين را يافتيم، شما هم به سوى ما كوچ كنيد.

آنها در پاسخ نوشتند ما در اينجا مسكن گزيده‌ايم، خانه و اموالى تهيه كرده‌ايم و