(41) وَ آمِنُوا بِما أَنْزَلْتُ مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ وَ لاتَكُونُوا أَوَّلَ كافِرٍ بِهِ وَ لاتَشْتَرُوا بِآياتي‌ ثَمَناً قَليلًا وَ إِيَّايَ فَاتَّقُونِ‌

و به آنچه نازل كرده‌ام ايمان بياوريد؛ كه نشانه‌هاى آن، با آنچه در كتاب‌هاى شماست، مطابقت دارد؛ و نخستين كافر به آن نباشيد! و آيات مرا (به خاطر درآمد مختصرى)، به بهاى ناچيزى نفروشيد! و تنها از من بترسيد (نه از مردم)!

شأن نزول:

تحريف تورات به خاطر يك مهمانى‌

بعضى از مفسران بزرگ، از امام باقر عليه السلام در شأن نزول اين آيه چنين نقل كرده‌اند:

«براى حُيّى بن اخطب، و كعب بن اشرف، و جمعى ديگر از يهود، هر سال مجلس ميهمانى (پر زرق و برقى) از طرف يهوديان ترتيب داده مى‌شد، آنها حتى راضى نبودند اين منفعت كوچك به خاطر قيام پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله از ميان برود، به اين دليل (و دلائل ديگر) آيات تورات را كه در زمينه اوصاف پيامبر صلى الله عليه و آله بود تحريف كردند، اين همان «ثمن قليل» و بهاى كم است كه قرآن در اين آيه به آن اشاره مى‌كند». [1]

(76) وَ إِذا لَقُوا الَّذينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلا بَعْضُهُمْ إِلى‌ بَعْضٍ قالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِما فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌ (77) أَ وَ لا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ‌

و هنگامى كه مؤمنان را ملاقات كنند، مى‌گويند: «ايمان آورده‌ايم.» ولى هنگامى كه با يكديگر خلوت مى‌كنند، (بعضى به بعضى ديگر اعتراض كرده،) مى‌گويند: «چرا مطالبى را كه خداوند براى شما بيان كرد، به مسلمانان بازگو مى‌كنيد تا (روز رستاخيز) در پيشگاه خدا، بر ضد شما به آن استدلال كنند؟! آيا نمى‌فهميد»؟!

آيا اينها نمى‌دانند خداوند آنچه را پنهان مى‌دارند يا آشكار مى‌كنند مى‌داند؟!

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 64؛ «نور الثقلين»، ج 1، ص 73، ح 164.