مسلمانان با همان حال، به تعقيب دشمن برخاستند و هنگامى كه خبر به مشركان رسيد با سرعت از منطقه دور شدند و به «مكّه» بازگشتند. [1]

اين شأن نزول به ما مى‌آموزد كه: مسلمانان نبايد هيچ يك از تاكتيك‌هاى دشمن را از نظر دور بدارند، و در برابر هر وسيله مبارزه، اعم از مبارزه «جسمى» و «روانى» وسيله‌اى محكم‌تر و كوبنده‌تر فراهم سازند، در برابر منطق دشمنان، منطق‌هاى نيرومندتر، و در برابر سلاح‌هاى آنها سلاح‌هاى برتر، و حتى در برابر شعارهاى آنها شعارهاى كوبنده‌تر فراهم سازند و گرنه حوادث به نفع دشمن رقم خواهد خورد.

بنابراين، در عصرى همچون عصر ما بايد به جاى تأسف خوردن در برابر حوادث دردناك و مفاسد وحشتناكى كه مسلمانان را از هر سو احاطه كرده به طور فعالانه دست به كار شد، در برابر كتاب‌ها و مطبوعات ناسالم، كتب و مطبوعات سالم فراهم كرد.

در مقابل وسائل تبليغاتى مجهز دشمنان از مجهزترين وسائل تبليغاتى روز استفاده نمود.

در مقابل مراكز ناسالم، وسائل تفريح سالم براى جوانان خود فراهم ساخت.

و در مقابل طرح‌ها، تزها و دكترين‌هائى كه مكتب‌هاى مختلف سياسى، اقتصادى و اجتماعى ارائه مى‌دهند، طرح‌هاى جامع اسلامى را به شكل روز در اختيار همگان قرار داد.

تنها با استفاده از اين روش است كه مى‌توان موجوديت خود را حفظ كرده و به صورت يك گروه پيشرو در جهان در آمد. [2]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 20، ص 23 و 44؛ «تفسير تبيان»، ج 3، ص 314؛ «جامع البيان»، ج 4، ص 140 و ج 5، ص 357.

[2] اين بيانات مربوط به زمانى است كه هيچ روشنى در افق انقلاب اسلامى به چشم نمى‌خورد، كشور مملوّ از فساد بود و همه چيز در اختيار اهريمن.

نور ايمان در قلب عده‌اى سو سو مى‌زد و عده‌اى در زندان‌هاى رژيم دژخيم گرفتار بودند، اما اميدى نبود كه چنين انفجارى از نور به وقوع پيوندد، ولى كم كم يك حالت بيدارى و هشيارى به چشم خورد، اما نه در اين حدّ كه بتوان انقلاب كرد، اهريمن را فرار داد كه نور جمهورى اسلامى جاى آن ظلمات و تاريكى‌ها را بگيرد و آن امكانات در راه هدايت و تعالى كشور اهل بيت عليهم السلام قرار داده شود- مصحّح و ويرايشگرالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِيْن‌