اگر نيكى به شما برسد آنها را ناراحت مى‌كند؛ و اگر حادثه ناگوارى براى شما رخ دهد، خوشحال مى‌شوند، (اما) اگر (در برابرشان) استقامت و پرهيزگارى پيشه كنيد، نقشه‌هاى (خائنانه) آنان، به شما زيانى نمى‌رساند؛ خداوند به آنچه انجام مى‌دهند، احاطه دارد.

شأن نزول:

يهوديان را مَحرم اسرار ندانيد

از «ابن عباس» نقل شده اين آيات، هنگامى نازل شده، كه عده‌اى از مسلمانان با يهوديان،- به سبب قرابت، يا همسايگى، يا حق رضاع، و يا پيمانى كه پيش از اسلام بسته بودند- دوستى داشتند و به قدرى با آنها صميمى بودند كه اسرار مسلمانان را به آنان مى‌گفتند، بدينوسيله قوم يهود كه دشمن سرسخت اسلام و مسلمين بودند و به ظاهر خود را دوست مسلمانان قلمداد مى‌كردند، از اسرار مسلمانان مطلع مى‌شدند.

اين آيات نازل شد و به آن عده از مسلمانان هشدار داد كه چون آنان در دين شما نيستند، نبايد آنها را محرم اسرار خود قرار دهيد؛ زيرا آنان درباره شما از هيچ شرّ و فسادى كوتاهى نمى‌كنند، آنان مى‌خواهند شما هميشه در رنج و عذاب باشيد. [1]

(139) وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ‌ا (140) إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَ تِلْكَ الْأَيَّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُ‌الظَّالِمينَ‌ (141) وَ لِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ يَمْحَقَ الْكافِرينَ‌ (142) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرينَ‌

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه 118 همين سوره؛ «بحار الانوار»، ج 22، ص 18؛ «جامع البيان»، ج 4، ص 82.