اگر هر دو هم مراد باشد مانعى ندارد؛ زيرا مى‌دانيم، گرچه غالب آيات قرآن در مورد خاص نازل شده اما جنبه عمومى داردوبه‌اصطلاح مورد مخصص نخواهد بود.

ا 77 إِنَّ الَّذينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَيْمانِهِمْ ثَمَناً قَليلًا أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لايَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‌

كسانى كه پيمان الهى و سوگندهاى خود (به نام مقدس او) را به بهاى ناچيزى مى‌فروشند، آنها بهره‌اى در آخرت نخواهند داشت؛ و خداوند با آنها سخن نمى‌گويد و به آنان در قيامت نمى‌نگرد و آنها را (از گناه) پاك نمى‌سازد؛ و عذاب دردناكى براى آنهاست.

شأن نزول:

سوگند براى منافع مادّى‌

جمعى از دانشمندان يهود مانند «ابى رافع»، «حُيَىّ بن اخطب» و «كعب بن اشرف» به هنگامى كه موقعيت اجتماعى خود را در ميان يهود در خطر ديدند كوشش كردند نشانه‌هائى كه در «تورات» درباره آخرين پيامبر وجود داشت و شخصاً در نُسَخى از «تورات» با دست خود نگاشته بودند، تحريف نمايند و حتى سوگند ياد كنند: آن جمله‌هاى تحريف شده از ناحيه خدا است! به همين جهت آيه فوق، نازل گرديد و شديداً به آنها اخطار كرد. [1]

جمعى از مفسران نيز گفته‌اند: اين آيه درباره «اشعث بن قيس» نازل گرديد كه به دروغ مى‌خواست، زمين ديگرى را تملك كند، هنگامى كه آماده اداى سوگند براى ادعاى خود شد، آيه فوق نازل گرديد و در اين هنگام «اشعث بن قيس» ترسيد و اعتراف به حق كرد و زمين را به صاحبش بازگرداند. [2]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 71 و ج 66، ص 118؛ «تفسير طبرى»، ذيل آيه؛ «بحر المحيط»، ذيل آيه؛ «تفسير آلوسى»، ذيل آيه.

[2] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 71 و ج 66، ص 118؛ «تفسير طبرى»، ذيل آيه؛ «تفسير قرطبى»، ذيل آيه؛ «تفسير آلوسى»، ذيل آيه.