دومين خطبه بانوى اسلام فاطمه زهرا (عليها السلام)

خطبه‌اى جانسوز در برابر زنان مدينه‌

بانوى اسلام اين خطبه را در بستر بيمارى بيان كرد، همان بيمارى كه هرگز از آن برنخاست، و جان پاك خود را به جان آفرين تسليم نمود.

خطبه اوّل را در حال سلامت، در مسجد پيامبر (صلى الله عليه وآله) و با حضور مردان‌ [1] مهاجر و انصار ايراد فرمود، و اين خطبه را در برابر زنان مهاجر و انصار، و در بستر بيمارى، و درون خانه.

هم مخاطب مختلف بود، و هم زمان و مكان، و هم حال بانوى اسلام، ولى لحن هر دو خطبه به خوبى نشان مى‌دهد كه از روحى بلند، سرشار از علم و دانش، مملو از محبّت به خدا و ايمان، و لبريز از درد و رنج، سرچشمه گرفته، و هر دو خطبه آهنگى رسا و كوبنده و گيرا و قاطع و شجاعانه دارد، ولى آهنگ خطبه دوّم كه اكنون نوبت بحث آن است كوبنده‌تر و دردناك‌تر و غم‌انگيزتر است.

اين خطبه كه از دل پر درد دختر گرامى پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) برخاسته‌

[1]. البتّه همان‌گونه كه در شرح خطبه اوّل گذشت پرده‌اى آويخته شد و ايشان در حالى كه گروهى از زنان او را همراهى مى‌كردند، بطورى كه شناخته نمى‌شد و چادرى بر سر داشت كه دامن چادرش زير قدمش مى‌آمد، پشت پرده قرار گرفت و خطبه را ايراد كرد.