فاطمه (عليها السلام) از ولادت تا بعد از رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله)

ولادت پر شكوه فاطمه (عليها السلام)

«فاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّى وَ هِىَ نُورُ عَيْنِى وَ ثَمَرَةُ فُؤادِى وَ رُوحِىَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيَّ وَ هِىَ الْحَوْراءُ الْانْسِيَّةُ

؛ [1] فاطمه پاره تن من است، و نور چشمان من، و ميوه دلم، و روح من است و او حورى انسان صفت است».

پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) در آن سال كه سال پنجم بعثتش بود در سخت‌ترين شرايط و حالات به سر مى‌برد.

اسلام منزوى بود، و مسلمانان اندك نخستين، شديداً تحت فشار؛ محيط مكّه بر اثر شرك و بت‌پرستى و جهل و خرافات و جنگ‌هاى قبايل عرب و حاكميت زور و بينوايى توده‌هاى مردم، تيره و تار بود.

پيامبر (صلى الله عليه وآله) به آينده مى‌انديشيد، آينده‌اى درخشان از پشت اين ابرهاى سياه و ظلمانى، آينده‌اى كه با توجه به اسباب عادى و ظاهرى بسيار دور دست و شايد غير ممكن بود.

در همين سال حادثه بزرگى در زندگى پيامبر رخ داد، به فرمان خدا

[1]. رياحين الشريعة، جلد 1، صفحه 21.