حديث به خوبى مى‌رساند كه تمسّك به اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله همانند تمسّك به كتاب خدا، سبب هدايت و نجات است.

جالب است بدانيم اخيراً مجموعه‌اى به نام «فقه السلف عترة و صحابة و تابعين‌» به قلم‌ محمّد المنتصر الكتانى‌ توسط دانشگاه «ام القرى» مكّه منتشر شده كه نويسنده، نخست در تعريف «فقه العترة» مى‌گويد:

«فقه عترت، شامل فقهى است كه از جانب فاطمه دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله، امير مؤمنان على، امام حسن، امام حسين تا امام صادق عليهم السلام به ما رسيده باشد».

سپس مى‌افزايد:

«دست يابى و عمل به فقه عترت، در واقع دستيابى به دانش و هدايت و سبب امان از گمراهى است كه همگام و همراه با كتاب خدا، سبب هدايت و امنيّت است تا آنجا كه سبب ورود به بهشت مى‌شود». [1]

آنگاه نويسنده براى اثبات سخن خويش به حديث ثقلين استناد مى‌جويد.

امام فخر رازى در تفسير خويش در بحث جهر به «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ*»، در نماز مى‌گويد:

«از على بن ابى طالب عليه السلام نقل شده است كه بسم اللَّه را به جهر مى‌خواند و اين خبر به تواتر رسيده است، و هركس در دين خويش به على بن ابى طالب اقتدا كند، به يقين هدايت يافته است؛ به اين دليل كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره على فرمود:

اللّهم أدر الحقّ مع علىٍّ حيث دار

؛ پروردگارا! حق را بر محور على- هر گونه كه وى حركت مى‌كند- قرار ده». [2]

2. غناى فقه اهل بيت عليهم السلام‌

فقه اهل بيت عليهم السلام كه برگرفته از كتاب و سنّت است، فقهى ريشه‌دار و غنى است كه شجره طيّبه آن در هيچ برهه‌اى از تاريخ، از ريشه جدا نشده است.

فقهاى اهل بيت افزون بر تمسّك به كتاب، از سخنان امامان اهل بيت عليهم السلام نيز بهره مى‌گيرند كه ريشه‌هاى آن به سنّت رسول خدا صلى الله عليه و آله منتهى مى‌شود؛ امامان اهل بيت بازگو كننده سنّت رسول خدا و شارح كلمات آن حضرت بودند، بنابراين، سرچشمه فقه اهل بيت عليهم السلام كتاب خدا و سنّت ناب رسول خداست، كه توسط امامان اهل بيت عليهم السلام تبيين شده است.

در روايات فراوانى از امامان اهل بيت عليهم السلام نقل شده كه آنچه ما مى‌گوييم از رسول خداست، يا حديث ما، حديث پدران ما و حديث رسول خداست. [3]

[1]. معجم فقه السلف‌، ج 1، ص 5- 4.

[2]. التفسير الكبير، ج 1، ص 205 (ذيل تفسير آيه «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» از سوره حمد).

[3]. مجموعه اين احاديث كه بيش از ده روايت است، با تعبيرات مختلف در جلد اوّل‌ جامع احاديث الشيعة، ص 180 به بعد آمده است. محقّق بزرگ آية اللَّه بروجردى (قدّس سرّه) در تعاملى كه با دانشگاه الازهر و مفتى وقت آن زمان مصر شيخ محمود شلتوت داشت، اين مجموعه از احاديث را نيز براى وى ارسال كرد و شيخ شلتوت نيز با توجّه به محتواى اين احاديث و مانند آن، فتواى تاريخى خويش را بيان كرد كه: عمل به مذهب جعفرى نيز براى مسلمين مجزى است. براى آگاهى از فتواى شيخ شلتوت ر. ك: مجلّه رسالة الاسلام‌، سال يازدهم، شماره 1، ص 108.