يستطع، فعليه بالصّوم‌

؛ اى جمعيّت جوانان! هر كه از شما قدرت و توان مالى براى انتخاب همسر دارد، ازدواج كند، چرا كه مانع چشم چرانى مى‌شود و براى حفظ پاكدامنى مؤثّرتر است و هركس كه چنين امكاناتى ندارد، (براى كنترل خويش) روزه بگيرد».

2. آن حضرت در مورد فلسفه نهى و اجتناب از ازدواج دو همسر، كه يكى خاله و يا عمّه ديگرى است، فرمود:

«إنّكم إنْ فعلتم ذلك، قطعتم أرحامكم‌

؛ اگر چنين كنيد، قطع رحم كرده‌ايد». [1]

3. ابن قيّم در كتاب خود روايتى را در مورد فلسفه عدم نجس العين بودن گربه نقل مى‌كند كه:

«إنّها من الطّوافين عليكم و الطّوافات‌

؛ گربه هميشه بر اطراف شما دور مى‌زند و از طواف كنندگان (به گِرد شما) است (اگر نجس باشد، به عسر و حرج خواهيد افتاد)». [2]

4. امام رضا عليه السلام در مورد فلسفه حرمت خون مى‌فرمايد:

«و حرّم اللَّه عزّ و جلّ الدّم ... لانّه ... يسى‌ء الخُلق و يورث القسوة للقلب، و قلّة الرأفة و الرحمة حتّى لا يؤمن أنْ يقتل ولده و والده و صاحبه‌

؛ خداوند عزّ و جلّ خوردن خون را حرام كرده ... براى اين كه خونخوارى براى انسان سوء خلق مى‌آورد، و موجب قساوت دل مى‌شود، و رأفت و مهربانى را كم مى‌كند به حدّى كه ممكن است انسان فرزند يا پدر يا دوست خود را بكشد». [3]

5. در حديث ديگرى از امام باقر عليه السلام درباره مفاسدى كه از مصرف مشروبات الكلى متوجّه شخص شراب‌خوار و ديگران مى‌شود، مى‌خوانيم:

«... إنّ مدمن الخمر كعابد وثن و يورثه الارتعاش و يهدم مروّته، و يحمله على التجسّر على المحارم من سفك الدماء و ركوب الزنا حتى لا يؤمن إذا سكر أنْ يثب على حرمه و هو لا يعقل ذلك و الخمر لا تزيد شاربها إلّا كلّ شرٍّ

؛ انسان دائم الخمر مانند بت‌پرست است، و شراب‌خوارى موجب ارتعاش در اعضاى او مى‌شود، و جوانمردى او را نابود مى‌كند و بر ارتكاب گناهان بزرگ مانند خونريزى و زنا جسورش مى‌سازد، به گونه‌اى كه بيم آن مى‌رود كه به محارم خود تجاوز نمايد، چرا كه عقل را از دست داده است، (و به طور كلّى) شراب جز بر شرّ و بدى شراب‌خوار چيز نمى‌افزايد». [4]

6. همچنين در اين باره در حديث ديگرى از هشام بن حكم مى‌خوانيم:

«سأل الزنديق أبا عبد اللَّه عليه السلام فقال: لِمَ حرّم اللَّه الخمر و لا لذّة افضل منها؟ قال: حرّمها لانّها امّ الخبائث و رأس كلّ شرّ، يأتى على شاربها ساعة يسلب لبّه و لا يعرف ربّه، و لا يترك معصية إلّا ركبها و لا حرمة إلّا انتهكها و لا رحماً ماسّة إلّا قطعها، و لا فاحشةً الّا أتاها و السكران زمامه بيد الشيطان إنْ أمره أنْ يسجد للاوثان سجد، و ينقاد حيث ما قاده ...

؛ مرد

[1]. اصول الفقه الاسلامى‌، ج 2، ص 1011- 1010. قابل ذكر است كه حديث دوم را ابن قيّم در كتاب‌ اعلام الموقعين‌، ج 1، ص 189 نيز نقل كرده است.

[2]. اعلام الموقعين‌، ج 1، ص 190.

[3]. بحار الأنوار، ج 62، ص 165، ح 3.

[4]. همان مدرك، ص 164، ح 2.