اكنون فكر كنيد آنها كه انتظار قيام يك مصلح بزرگ جهانى را مى‌كشند در واقع انتظار انقلاب و دگرگونى و تحوّلى را دارند كه وسيعترين و اساسى‌ترين انقلاب‌هاى انسانى در طول تاريخ بشر است.

انقلابى كه بر خلاف انقلابهاى اصلاحى پيشين جنبه منطقه‌اى نداشته و نه اختصاص به يك جنبه از جنبه‌هاى مختلف زندگى دارد؛ بلكه علاوه بر اين كه عمومى و همگانى است، تمام شئون و جوانب زندگى انسانها را شامل مى‌شود؛ انقلابى است سياسى و فرهنگى و اقتصادى و اخلاقى.

فعلًا كار به اين موضوع نداريم كه دليل ما بر تحقّق يافتن چنين انقلابى چيست؟

اين را موكول به بحث ديگرى مى‌كنيم، زيرا هدف ما در اين بحث تنها نتايج و آثار چنين عقيده و چنان انتظارى است كه آيا به راستى آنچنان كه بعضى از ماترياليستها پنداشته‌اند جنبه تخديرى دارد يا سازنده و حركت آفرين و اصلاحگر است.

سابقاً گفتيم كه «انتظار» هميشه از دو عنصر «نفى» و «اثبات» تشكيل مى‌شود؛ ناراحتى از وضع موجود و عشق و علاقه به وضع بهتر.

و در اينجا اضافه مى‌كنيم كه در هر انقلاب و تحوّل بنيادى نيز دو جنبه وجود دارد؛ جنبه نفى و جنبه اثبات.

جنبه نخستين انقلاب كه همان جنبه «نفى» است، از ميان بردن عوامل اختلال و فساد و انحطاط و شستشو دادن لوح جامعه از نقشهاى مخالف است.