آمادگيهاى جسمى و روحى و مادّى و معنوى براى شكل گرفتن آن حكومت واحد جهانى و مردمى، از سوى ديگر.

و خوب كه دقّت كنيم مى‌بينيم هر دو قسمت آن كاملًا سازنده و عامل تحرّك و آگاهى و بيدارى است.

با توجّه به مفهوم اصلى «انتظار»، معنى روايات متعدّدى كه درباره پاداش و نتيجه كار منتظران نقل شده بخوبى درك مى‌شود.

اكنون مى‌فهميم چرا منتظران واقعى گاهى همانند كسانى شمرده شده‌اند كه در خيمه حضرت مهدى عليه السلام يا زير پرچم او است، يا كسى كه در راه خدا شمشير مى‌زند يا به خون آغشته شده يا شهيد گشته است.

آيا اينها مراحل مختلف و درجات مجاهده در راه حقّ و عدالت نيست كه متناسب با مقدار آمادگى و درجه انتظار افراد است؟

يعنى همانطور كه ميزان فداكارى مجاهدان راه خدا و نقش آنها با هم متفاوت است، انتظار و خودسازى و آمادگى نيز درجات كاملًا مختلفى دارد كه هر كدام از اينها با يكى از آنها از نظر «مقدّمات» و «نتيجه» شباهت دارد؛ هر دو جهادند و هر دو آمادگى مى‌خواهند و خودسازى.

كسى كه در خيمه رهبر چنان حكومتى قرار گرفته يعنى در مركز ستاد فرماندهى يك حكومت جهانى است، نمى‌تواند يك فرد غافل و بى‌خبر و بى‌تفاوت بوده باشد؛ آنجا جاى هر كس نيست؛ جاى افرادى است كه بحق شايستگى چنان موقعيّت پراهمّيّتى را دارند.

همچنين كسى كه سلاح در دست دارد و در كنارِ رهبر اين انقلاب با