ولى در هر حال، براى اين كه دنيا چنان حكومتى را پذيرا گردد چهار نوع آمادگى لازم است.

1 آمادگى فكرى و فرهنگى‌

يعنى سطح افكار مردم جهان آنچنان بالا رود كه بدانند مثلًا مسأله «نژاد» يا «مناطق مختلف جغرافيائى» مسئله قابل توجّهى در زندگى بشر نيست. تفاوت رنگها و زبانها و سرزمينها نمى‌توانند نوع بشر را از هم جدا سازد. تعصّبهاى قبيله‌اى و گروهى بايد براى هميشه بميرد؛ فكر مسخره‌آميز «نژاد برتر» را بايد به دور افكند؛ مرزهاى ساختگى با سيمهاى خاردار! و ديوارهايى همچون ديوار باستانى چين! نمى‌تواند انسانها را از هم دور سازد.

بلكه همان گونه كه نور آفتاب و نسيم‌هاى روح‌بخش، و ابرهاى باران‌زا، و ساير مواهب و نيروهاى جهان طبيعت به اين مرزها ابداً توجّهى ندارند و همه روى كره زمين را دور مى‌زنند و دنيا را عملًا يك كشور مى‌دانند؛ ما انسانها نيز به همين مرحله از رشد فكرى برسيم.

و اگر خوب دقّت كنيم مى‌بينيم اين طرز تفكّر در ميان آگاهان و روشنفكرهاى جهان در حال تكوين و تكامل است، و روز به روز بر تعداد كسانى كه به مسأله «جهان وطنى» مى‌انديشند افزوده مى‌شود.

حتّى مسأله زبان واحد جهانى از صورت حرف بيرون آمده و زبان «اسپرانتو» به عنوان زبانى كه همه جهانيان را در آينده به هم پيوند دهد ابداع شده، و كتابهاى مختلفى به اين زبان نشر يافته است.