مى‌توانند هر طرح اصلاح تدريجى را عقيم كنند؛ مگر آن كه غافلگير شوند و پيش از آن كه «تشكّل» و «تجهيز بيشتر» يابند؛ با يك «حمله انقلابى» از هم متلاشى گردند!

4- نيروهاى عظيم اصلاحى و انقلابى را معمولًا نمى‌توان براى مدّت زيادى داغ و پرهيجان و آماده و يك صدا نگاهداشت؛ و اگر بموقع از آن‌ها استفاده نشود ممكن است با گذشت زمان «كارائى و برندگى» خود را از دست دهند، و عناصر «ضدّ انقلابى» تدريجاً در صفوف و افكار آنها نفوذ كنند؛ لذا بهنگام نياز به اصلاحات گسترده و وسيع، بايد از وجود آنان حدّ اكثر استفاده را، «سريع و برق‌آسا» نمود؛ و پيش از آن كه به خاموشى گرايند، و نيروهاى ارتجاعى از حدّت و هيجان آنها بكاهند، مورد بهره‌بردارى قرار گيرند.

5- تاريخ نيز نشان مى‌دهد كه اين دسته از اجتماعات، از طريق اصلاحات تدريجى سازمان نيافته‌اند بلكه اصلاح آنها از طريق جهش و انقلاب بوده است.

پيامبران بزرگ، و مردان اصلاح طلب جهان، به هنگام مواجهه با چنين جوامع، همواره روش انقلابى را در پيش گرفتند؛ و در ميدان جهاد و مبارزه تا آخرين حدّ قدرت گام نهادند.

نوح؛ ابراهيم؛ موسى؛ عيسى- و مخصوصاً پيامبر اسلام- كه سلام خدا بر همه باد، همگى مردان بزرگ انقلابى بودند.

مردان و زنان بزرگ ديگرى كه چهره تاريخ را عوض كردند و نقطه عطفى در مسير زندگى انسانها، يا اجتماع خود محسوب مى‌شوند؛ همه‌