اين عقيده در ميان چينيان و مصريان و مانند آنها

1- در كتاب «علائم ظهور» (گردآورى يكى از دوستان صادق هدايت) در صفحه 47، مى‌خوانيم:

قسمت اعظم ترجمه متن‌هاى پهلوى «صادق» درباره ظهور و علائم ظهور است و اگر روى‌همرفته نيز به همه متون پهلوى صادق توجّه كنيم بايد بگوييم تماماً جنبه مذهبى دارد.

... موضوع ظهور و علائم ظهور موضوعى است كه در همه مذاهب بزرگ جهان واجد اهمّيّت خاصّى است ... به قول «صادق»: صرف نظر از عقيده و ايمان كه پايه اين آرزو را تشكيل مى‌دهد، هر فرد علاقه‌مند به سرنوشت بشريّت و طالب تكامل معنوى آن وقتى كه از همه نااميد مى‌شود و مى‌بيند كه با وجود اينهمه ترقّيات فكرى و علمى شگفت‌انگيز باز متأسّفانه بشريّت غافل و بى‌خبر، روز به روز، خود را به سوى فساد و تباهى مى‌كشاند، و بيشتر از خداوند بزرگ دورى مى‌جويد، و بيشتر از اوامر او سرپيچى مى‌كند، بنا به فطرت ذاتى خود متوجّه درگاه خداوند بزرگ مى‌شود و از او براى رفع ظلم و فساد يارى مى‌جويد!

از اين رو در همه قرون و اعصار آرزوى يك مصلح بزرگ جهانى در دلهاى خداپرستان وجود داشته است و اين آرزو نه تنها در ميان پيروان مذاهب بزرگ، مانند زردشتى و يهودى و مسيحى و مسلمان سابقه دارد؛ بلكه آثار آن را در كتابهاى قديم چينيان، و در عقايد هنديان؛ و در بين اهالى اسكانديناوى و حتّى در ميان مصريان قديم؛ و بوميان و حتّى مكزيك؛ و نظاير آنها نيز مى‌توان يافت.