مى‌گردد. و با استفاده از روشهاى پيشرفته روانى، مجرمان كاملًا مهار مى‌شوند، هر چند مجرم در چنين جامعه‌اى اصولًا كم است (ولى همان كم نيز كاملًا مهم است).

براى چندمين بار تكرار مى‌كنيم:

اين اشتباه است اگر ما تصوّر كنيم كه در عصر حكومت او همه اين مسائل از طريق اعجاز حل مى‌شود، چرا كه اعجاز حكم يك استثنا را دارد، و براى مواقع ضرورى، و مخصوصاً اثبات حقّانيّت دعوت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم يا امام عليه السلام است، نه براى تنظيم زندگى روزمرّه و جريان عادى زندگى؛ كه هيچ پيامبرى براى اين مقصد از معجزه استفاده نكرده است.

بنابراين، مسير حكومت جهانى او از همان نمونه است كه اشاره كرديم نه از نمونه اعجاز!

به هر حال، آنچنان امنيّتى در سايه حكومت او جهان را فرا مى‌گيرد كه طبق روايتى يك زن تنها مى‌تواند از شرق جهان به غرب عالم برود بدون اين كه كسى مزاحم او شود!

اگر مسأله سادگى زندگى مهدى عليه السلام را- طبق آنچه در روايات آمده به آن بيفزائيم باز مسأله از اين هم روشنتر مى‌شود؛ چرا كه عمل او سرمشق و الگويى است براى مردمى كه تحت پوشش حكومت او قرار دارند، يعنى براى همه مردم جهان.

و با در نظر گرفتن اين موضوع كه قسمت مهمّى از جرائم و جنايات‌