احساس كمبود از جنبه‌هاى مختلف شده است؛ تا آنجا كه در عصر ما همه روزه گروهى از انسانهاى مفلوك از گرسنگى مى‌ميرند.

نظام حاكم بر اقتصاد جهان امروز كه يك نظام استعمارى است در كنار خود يك نظام جنگى ظالمانه را پرورش مى‌دهد كه قسمت مهمّى از نيروهاى فكرى و انسانى را كه مى‌بايست بطور مداوم و پويا در جستجوى منابع جديد براى بهسازى زندگى انسانها به تلاش برخيزند؛ مى‌بلعد و نابود مى‌كند.

امّا به هنگامى كه اين نظام و نظام جنبى آن دگرگون شود، نيروها براى استخراج منابع بيشمار زمين به كار مى‌رود؛ و علم و دانش پيشرو در اختيار اين برنامه قرار مى‌گيرد و بسرعت منابع تازه‌اى كشف مى‌گردد و شكوفائى خاصّى به اقتصاد بشريّت مى‌بخشد.

لذا در روايات مربوط به حكومت آن مصلح بزرگ اشارات پرمعنائى به اين توسعه اقتصادى ديده مى‌شود كه از هر گونه توضيح بى‌نياز است.

از جمله در حديثى چنين مى‌خوانيم:

«انّه يبلّغ سلطانه المشرق و المغرب؛ و تظهر له الكنوز؛ و لا يبقى فى الارض خراب الّا يعمّره‌ [1]؛

حكومت او شرق و غرب جهان را فرا خواهد گرفت؛ و گنجينه‌هاى زمين براى او ظاهر مى‌گردد و در سرتاسر جهان جاى ويرانى باقى نخواهد ماند مگر اين كه آن را آباد خواهد ساخت!»

[1]- اسعاف الرّاغبين، باب دوم، ص 140 و 141.