زندگى روزمرّه- آن هم بطور مستمر- بايد بر سنن طبيعى دور بزند، نه بر اعجاز؛ كه اعجاز يك امر استثنائى و براى موارد ضرورى و فوق‌العاده است آن هم در مسير اثبات حقّانيّت دعوت نبوّت يا امامت.

و به هر حال، در عصر هيچ پيامبرى زندگى عادى مردم بر اساس اعجاز جريان نداشته است؛ بنابراين، تكامل علوم و صنايع به حدّى خواهد رسيد كه مردم با رهبرى آن رهبر بزرگ قادر به كشف منبع نور و انرژى فوق‌العاده‌اى كه حتّى مى‌تواند جانشين نور خورشيد گردد، مى‌شوند.

و آيا در چنين اوضاع و شرايطى سلاح مردم براى تأمين صلح و آزادى و عدالت مى‌تواند از نوع سلاحهاى قرون پيشين باشد و اصولًا تناسبى در ميان اين دو وجود دارد؟

2- در حديث ديگرى از أبو بصير از امام صادق عليه السلام نقل شده:

«انّه اذا تناهت الامور الى صاحب هذا الامر رفع اللّه تبارك و تعالى لَه كلَّ منخفض من الأرض، و خفّض له كلَّ مرتفع حتّى تكون الدّنيا عنده بمنزلة راحته، فأيّكم لو كانت فى راحته شعرة لم يبصرها [1]؛

هنگامى كه كارها به‌ صاحب اصلى ولايت (مهدى عليه السلام) برسد خداوند هر نقطه فرو رفته‌اى از زمين را براى او مرتفع، و هر نقطه مرتفعى را پايين مى‌برد آنچنان كه تمام دنيا نزد او بمنزله كف دستش خواهد بود! كداميك از شما اگر در كف دستش موئى باشد آن را نمى‌بيند!»

[1]- بحار الأنوار، ج 52، ص 328.