و اين است نمونه بارز يك بام و دو هوا!

ولى همان گونه كه گفتيم مسأله طول عمر، قطع نظر از معتقدات مذهبى خداپرستان درباره قدرت خداوند و مسأله اعجاز، با منطق علوم طبيعى روز كاملًا قابل هضم است؛ تنها مشكلى كه در اين راه وجود دارد اين است كه ما راستى خود را از قيد و بند پيشداوريها، تعصّبهاى خاص، و عادات و رسومى كه به آن خو گرفته‌ايم آزاد كنيم، و تنها تسليم دليل و منطق باشيم و بحث حرّ و آزاد!

ما هنگامى كه در جرائد مى‌خوانيم يك مرد اتريشى 140 سال از عمرش گذشته بود در حالى كه حتّى يك بار هم بيمار نشده بود!

و يا مردى در كلمبيا در سنّ 167 سالگى كاملًا جوانى‌اش محفوظ بود!

و يا مردى در چين در سنّ 253 سالگى مويش سياه بود!

از اينها تعجّب مى‌كنيم؛ زيرا هر چه باشد بر خلاف افراد معمول و عادى است؛ ولى اگر منابع اين خبر مورد اطمينان باشند، و يا در همه مطبوعات به عنوان يك خبر قطعى ذكر شود آن را خواهيم پذيرفت.

امّا چرا هنگامى كه در حديث مى‌خوانيم:

«القائم هو الّذى اذا خرج كان فى سنّ الشيوخ و منظر الشّبان؛ قوىّ فى بدنه؛ هنگامى كه قائم خروج مى‌كند در سنّ پيران است امّا با چهره جوانان و از نظر جسمى نيز نيرومند است.» تعجّب مى‌كنيم.

شيعه مى‌گويد:

چگونه بر طرز فكر آنهايى كه براى نوح و مسيح، عمر طولانى قائلند، و