بطور ناشناس در همين جهان زندگى دارد.

امّا بقيه فرق اسلامى- جز معدودى- عقيده دارند كه او در آخر زمان متولّد مى‌گردد هرچند از دودمان پيامبر است؛ بنابراين، عمرى با اين غيبت طولانى براى او قائل نيستند؛ البتّه افراد كمى از اهل تسنّن نيز او را فرزند امام حسن عسكرى عليه السلام مى‌دانند.

به هر حال، عقيده ويژه شيعه سه سؤال مهم را بر مى‌انگيزد:

سؤال اول‌

سؤال معروف «طول عمر» است كه از قديم مطرح بوده است كه چگونه ممكن است انسانى اينهمه عمر كند؛ در حالى كه هيچ‌گاه نديده‌ايم سنّ انسانها از يكصد الى يكصد و ده بيست سال تجاوز كند! اين عمر طولانى با توجّه به حدّ اكثر عمرهايى كه در اطراف خود مى‌بينيم چگونه سازگار است؟

سؤال دوم‌

درباره فلسفه اين غيبت طولانى است كه چرا امام و رهبر جامعه اسلامى اينهمه مدّت در پرده غيبت بماند، سرّ اين كار چيست؟

سؤال سوم‌

كه ارتباط نزديكى با سؤال دوم دارد- هر چند از آن جدا است- پيرامون فايده وجود امام عليه السلام در دوران غيبت است؛ هنگامى كه پيشوا با پيروان خود ارتباط نداشته باشد و مردم جهان نتوانند او را ببينند و از رهبريهاى او بهره گيرند، چه نقشى مى‌توان براى او تصوّر كرد؟ و به‌