مضمون اين روايت همانند دو روايت پيشين است، لهذا نيازى به ترجمه آن نيست.

4- حضرت على عليه السّلام در مورد شخصى كه ديگرى را با جملات «يا خبث» و «يا فاسق» مورد خطاب قرار داده بود، فرمود:

«ليس عليه حدّ معلوم، يعزّره الوالى بما رأى‌ [1]؛ تعزير چنين مجرمى اندازه مشخّصى ندارد، بلكه بسته به نظر حاكم شرع است.»

علاوه بر روايات چهارگانه فوق، تمام رواياتى كه سخن از لزوم اجراى تعزير مى‌گويد، و از جهت مقدار عدد خاصّى را مطرح نكرده، نيز مؤيّد اين مطلب مى‌باشد. زيرا امام معصوم عليه السّلام در مقام بيان بوده، و قيد و شرطى مطرح نكرده است، و اين به معنى تخيير حاكم شرع در تعيين مقدار تعزير است.

گروه دوم: مقدار آن كمتر از حدّ شرعى است.

1- اسماعيل هاشمى از امام صادق و امام كاظم عليهما السّلام سؤال زير را پرسيده است:

«زنى آلوده زنا شد، و فرزند نامشروعى به دنيا آورد. سپس نزد حاكم شرع به گناهش اقرار كرد، و نيز اعتراف نمود كه فرزندش نامشروع است.

حاكم شرع حدّ زنا بر وى جارى كرد (و از گناه پاكش نمود.) فرزند مذكور رشد كرد و بزرگ شد. شخصى به او نسبت ناروا داد. آيا اين شخص مجازات‌

[1]. سنن بيهقى، جلد هشتم، صفحه 253.