استقبال كند، مخصوصا كه در عصر و زمان ما آمار چنين متخلّفانى افزايش چشمگيرى يافته، نه تنها درمان درد نمى‌كند، بلكه مشكل آفرين خواهد شد، و معضلات فراوانى را به ارمغان مى‌آورد، و چه بسا مفاسد ناشى از چنين تعزيرات يكنواختى از آثار و فوايد آن افزونتر باشد! بنابراين، چاره‌اى جز اجراى روش سوم و پيمودن آن راه- كه با روايات اسلامى و عقل سليم و بناى عقلاى جهان نيز سازگار است- وجود ندارد.

نتيجه اين كه مقتضاى قراين ششگانه، كه از احكام اوّليّه بحث مى‌كند، تخيير حاكم شرع در تمام جرمهايى كه حدّ شرعى ندارد، بين تازيانه و ساير مصاديق تعزير است، و مقتضاى قرينه هفتم تبديل تازيانه به مصاديق ديگر تعزير است، البتّه در مواردى كه اجراى شلّاق امكان‌پذير نيست.

چند يادآورى‌

الف) مصاديق تعزير

تعزير مصاديق مختلفى دارد كه به دوازده نمونه آن اشاره مى‌شود:

1- مجازاتهاى بدنى (تازيانه) 2- حبس و زندان 3- جريمه مالى كه به دو شكل ممكن است:

الف) اخذ پول يا اموال و تملّك آن.

ب) توقيف موقّت اموال، و برگرداندن آن در پايان مدّت مشخّص 4- تحقير و توهين و هتك 5- تبعيد از شهر محلّ زندگى يا حتّى از كشور