بنابراين، نهى از منكر مرحله‌اى از مراحل تعزير و يكى از مصاديق آن است.

ه) اعلام جرم گناهكار براى مردم‌

در روايتى از حضرت على عليه السّلام مى‌خوانيم:

10- «ربّ ذنب مقدار العقوبة عليه اعلام المذنب به‌ [1]؛ عقوبت و مجازات برخى از گناهان آن است كه گناه انجام شده به گناهكار اعلام شود (چه در حضور ديگر افراد، يا در جايى كه فقط خود او حضور دارد)».

طبق اين حديث، اعلام جرم گناهكار يكى از مصاديق تعزير شمرده مى‌شود.

نتيجه روايات دهگانه‌اى كه در قرينه پنجم مطرح شد اين كه تعزير مصاديق ديگرى غير از ضرب و مجازات بدنى نظير حبس و جريمه مالى و اهانت و اعلام جرم و نهى و مانند آن دارد، و براحتى مى‌توان از آنچه در روايات مذكور ذكر شد الغاى خصوصيّت كرد، و تعزير را به هر شكلى كه مانع از تكرار جرم گناهكار شمرده شود، تجويز كرد.

قرينه ششم: تمسّك به قياس منصوص العلّة

رواياتى وجود دارد كه مصداقى از مصاديق تعزير در آن مطرح شده،

[1]. غرر الحكم، حديث 5342.