مى‌شود بازمى‌دارد، هر چند اين نوع تعزير توسّط خود مجرم اجرا گردد.

و به تعبير ديگر، اگر گفته شود تعزير آن است كه انسان را از تكرار گناه بازدارد چه توسّط حاكم شرع اجرا شود، يا خود شخص گناهكار، روايت مرتبط با بحث ماست. ولى انصاف آن است كه كفّاره غير از تعزير است، و هر كدام مفهوم مستقلّى دارند.

نتيجه اين كه جريمه مالى نيز مصداقى از مصاديق تعزير است.

د) نهى، يكى از مراتب تعزير است‌

اين مطلب از روايت ابو خديجه استفاده مى‌شود، توجّه كنيد:

9- «عن أبى عبد اللّه عليه السّلام قال: ليس لامرأتين ان تبيتا فى لحاف واحد، الّا ان يكون بينهما حاجز. فان فعلتا نهيتا عن ذلك، و ان وجدتا مع النّهى جلدتا كلّ واحدة منهما حدّا حدّا. فان وجدتا ايضا فى لحاف جلدتا، فان وجدتا الثّالثة قتلتا [1]؛

دو زن حق ندارند شبى را در زير يك لحاف به صبح برسانند؛ مگر اين كه چيزى بين آن دو مانع باشد. و اگر مرتكب چنين خلافى شدند در مرحله اوّل آنها را از اين كار بازمى‌دارند، و نهى از منكر مى‌شوند، و چنانچه آن كار خلاف را تكرار كردند حاكم شرع آنها را در مرحله دوم شلّاق مى‌زند، و هر كدام جداگانه مجازات بدنى مى‌شوند، و اگر براى مرتبه سوم آن را تكرار نمودند، كشته مى‌شوند!»

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ السحق، باب 2، حديث 1.