را عقوبت مى‌كند، تا گناهش را تكرار نكند.» 4- نويسنده كتاب دعائم الاسلام طبق سندى كه دارد از امام صادق عليه السّلام چنين نقل مى‌كند:

«لا تقطع يد النّباش الّا ان يؤخذ و قد نبش مرارا، و يعاقب فى كلّ مرّة عقوبة موجعة [1]؛

كسى كه نبش قبر مى‌كند (و كفن‌ها را سرقت مى‌نمايد) دستش قطع نمى‌گردد، مگر اين كه اين كار را مكرّر انجام داده، و در هر مرتبه دستگير گرديده، و عقوبت شده باشد.»

5- دعائم الاسلام در حديث ديگرى از آقا امير المؤمنين عليه السّلام در مورد زنى كه پرده بكارت دخترى را با دستش از بين برده بود، چنين نقل مى‌كند:

«عليها مهرها و توجع عقوبة [2]؛ آن زن بايد مهر المثل اين دختر را بدهد، و مجازات دردناكى شود.»

نتيجه اين كه در اين گونه از روايات از تعزير تعبير به عقوبت شده، كه شامل هر نوع مجازاتى مى‌شود.

قرينه چهارم: رواياتى كه از تعزير تعبير به تأديب كرده است‌

اين تعبير نيز معناى گسترده‌اى دارد، كه مجازاتهاى بدنى و غير آن را شامل مى‌شود.

به اين گروه از روايات توجّه كنيد:

1- ابو بصير، از راويان مشهور، مى‌گويد: از امام عليه السّلام در مورد حكم‌

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ السرقة، باب 18، حديث 2.

[2]. مستدرك الوسائل، جلد 18، ابواب حدّ المساحقة، باب 4، حديث 2.