طبق نظر اين گروه از فقها، تفاوتى بين گناهان كبيره و غير كبيره از جهت اصل وجوب تعزير نمى‌باشد، هر چند بدون شك كسى كه آلوده به گناه كبيره شده، مجازات شديدترى دارد.

دلايل صاحب جواهر بر انحصار تعزير به كبائر

1- نمى‌توان در گناهان صغيره مجرمين را تعزير كرد؛ زيرا نه در سيره حضرات معصومين عليهم السّلام، و نه فقهاى اسلام، نديده‌ايم كه مردم را در تمام گناهان صغيره شلّاق بزنند. پس تعزير فقط در گناهان كبيره جارى مى‌گردد.

ولى مى‌توان پاسخ داد كه تعزير منحصر به ضرب نيست، بلكه همان گونه كه در كلمات واژه‌شناسان و فقها گذشت، مراتب مختلفى دارد كه ضرب، يك مرحله آن است، و اعراض، قهر، ترك رفت و آمد، توبيخ و سرزنش و مانند آن، مراحل ديگر آن محسوب مى‌شود، و اجراى اين مراحل در گناهان صغيره متصوّر است.

2- طبق آنچه در آيه 31 سوره نساء آمده، خداوند متعال گناهان صغيره را مى‌بخشد.

«إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيماً؛

اگر از گناهان بزرگى كه از آن نهى مى‌شويد پرهيز كنيد، گناهان كوچك شما را مى‌پوشانيم؛ و شما را در جايگاه خوبى وارد مى‌سازيم.»

وقتى كه خداوند گناهان صغيره را مورد بخشش قرار مى‌دهد، چگونه مى‌توان در مورد آن تعزير كرد؟ صاحب جواهر در جلد 41، صفحه 448 به اين دليل اشاره كرده است.