منكر گستره وسيعى دارد كه شامل تعزيرات نيز مى‌گردد. به عبارت ديگر، تعزيرات از زير مجموعه‌هاى اين دو فريضه مهمّ اسلامى به شمار مى‌رود.

توضيح بيشتر:

امر به نيكيها (معروف) و نهى از زشتيها (منكر) سه مرحله، و به اعتبارى چهار مرحله دارد:

الف) مرحله درونى و انكار باطنى‌

؛ كه به دو شكل تفسير شده است:

نخست اين كه از ديدن كارهاى خلاف، يا ترك كارهاى خوب، قلبا ناراحت و متأثّر شود، و اين تألّم و ناراحتى در چهره و حركاتش ظاهر و آشكار گردد. اين برداشت از صاحب جواهر است.

ديگر اين كه صرف ناراحتى درونى كافى است، هر چند بروز و ظهورى نداشته باشد، و به تعبير ديگر، همين كه قلبا از تحقّق واجبات الهى، و ترك گناهان خوش‌حال، و با ملاحظه ترك واجبات پروردگار و انجام گناهان ناراحت و متأثّر شود، به اين مرحله از امر به معروف و نهى از منكر عمل كرده است.

ما تفسير اوّل را بر مى‌گزينيم، و آن را صحيح مى‌دانيم؛ زيرا تفسير دوم نوعى حبّ و بغض و تولّى و تبرّى محسوب مى‌شود، و «امر» و «نهى» به آن گفته نمى‌شود.

ب) مرحله برونى و اعتراض گفتارى‌

؛ در اين مرحله آثار تنفّر انسان از انجام يك كار زشت، يا ترك يك كار زيبا و واجب، از چهره و حركات فراتر رفته، و بر زبان نيز جارى مى‌گردد. به تعبير ديگر، در اين مرحله مبارزه منفى تبديل به مبارزه مثبت مى‌شود، و به عبارت سوم، به تذكّر غير مستقيم كردارى قناعت نمى‌شود، و وارد مرحله يادآورى گفتارى مستقيم مى‌شويم.