فصل چهارم: دايره تعزير، يا گناهانى كه مشمول تعزير است‌

اكثريّت متخصّصان مسائل فقهى شيعى، و همچنين اهل سنّت، معتقدند كه: «ترك هر يك از واجبات الهى، و ارتكاب هر كدام از گناهان تعزير دارد؛ مشروط بر اين كه حدّ شرعى نداشته باشد.»

مطلب مذكور در كلمات فقهائى نظير شيخ طوسى، ابن زهره، ابن ادريس، فاضل اصفهانى و برخى ديگر رحمهم اللّه، در فصل سوم بيان شد. بلكه مرحوم صاحب جواهر «رضوان اللّه عليه» اتّفاق و اجماع علما را در اين زمينه نقل مى‌كند:

«لا خلاف و لا اشكال نصا و فتوى فى ان كل من فعل محرما او ترك واجبا و كان من الكبائر فللامام تعزيره بما لا يبلغ الحد [1]؛

هيچ گونه اشكال و اختلافى در بين فقها نيست در اين كه هر كس كار حرامى كند، يا واجبى را ترك نمايد كه از گناهان كبيره محسوب شود، حاكم شرع حق دارد وى را تعزير نمايد.»

صاحب رياض پيرامون ضرورت اجراى حدود و تعزيرات، و استدلال بر

[1]. جواهر الكلام، جلد 41، صفحه 48.