2- آية اللّه خوئى مى‌فرمايد:

«الظاهر انه يثبت بالاقرار و لو مرة واحدة [1]؛

ظاهرا تعزير با يك بار اقرار ثابت مى‌گردد.»

خلاصه اين كه در مورد اقرار دو نظريّه وجود دارد، ولى مشهور آن است كه بايد دو بار باشد.

مستندات و ادلّه مسأله‌

[اقرار العقلاء على انفسهم جائز]

مهمترين دليل مسأله عمومات و اطلاقات اقرار، از جمله روايت زير است:

«روى جماعة من علماءنا فى كتب الاستدلال عن النّبىّ صلّى اللّه عليه و آله انّه قال: اقرار العقلاء على انفسهم جائز [2]؛

جمعى از علماى شيعه در كتابهاى استدلالى خويش از پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله نقل كرده‌اند كه: اقرار و اعتراف عقلا بر عليه خودشان پذيرفته مى‌شود.»

اطلاق روايت فوق كه اقرار را مقيّد به يك يا دو بار نكرده، و عموم آن كه پيرامون موضوع خاصّى سخن نمى‌گويد، اقتضا مى‌كند كه در هر يك از ابواب فقه يك بار اقرار كفايت مى‌كند، مگر در مواردى كه دليل خاصّى بر اعتبار و لزوم تعدّد اقرار باشد. علاوه بر اين، بناى عقلاى جهان نيز بر كفايت يك بار اقرار است. بنابراين، مقتضاى اطلاق روايت مذكور، و روايات مشابه، و بناى عقلا كفايت اقرار واحد است.

[1]. مبانى تكملة المنهاج، جلد اوّل، صفحه 339.

[2]. وسائل الشيعة، جلد 16، ابواب الاقرار، باب 3، حديث 2.