«إِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَايَسْتَجِيبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ سَاه». [1]

و اين خود پايه‌اى براى يكى از فلسفه‌هاى دعاست كه در ادامه به آن اشاره خواهد شد.

شرايط اجابت دعا:

توجّه به كيفيّت اين شرايط نيز روشنگر حقايق تازه‌اى در زمينه مسأله به ظاهر بُغرنج‌ «دعا» است و اثر سازنده آن را آشكار مى‌سازد. در روايات اسلامى مى‌خوانيم:

1- براى اجابت دعا بايد قبل از هر چيز در پاكى قلب و روح كوشيد و از گناه توبه كرده و خودسازى نمود و از زندگى رهبران الهى الهام گرفت. از امام صادق عليه السلام نقل شده كه فرمود:

«إيَّاكُمْ أنْ يَسْأَلَ أحَدُكُمْ رَبِّهُ شَيْئَاً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ حَتَّى يَبْدَءَ بِالثَّنَاءِ عَلَى اللّهِ وَ المِدْحَةِ لَهْ وَ الصَّلَوةِ عَلَى النَّبِىِّ وَ آلِهِ ثُمَّ الاعْتِرَافِ بِالذَّنْبِ ثُمَّ المَسْألَةَ؛ بپرهيزيد از اين كه كسى از شما، چيزى را از خدا بخواهد مگر اين كه نخست مدح و ثناى الهى بجا آورد و درود بر پيامبر و آل او بفرستد، سپس اعتراف به گناه خويش كند و بعد چيزى را از خدا بخواهد». [2]

2- در زندگى از اموال غصبى و ظلم و ستم پرهيز كرده و تغذيه او از حرام نباشد.

از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نقل شده:

«مَنْ احبَّ أنْ يُسْتَجَابَ دَعَائُهُ فَلْيُطْلِبْ مَطْعَمَهُ وَ مَكْسَبَهُ‌؛ كسى كه دوست دارد دعايش مستجاب شود، بايد غذا و كسب خود را (از حرام) پاك كند». [3]

3- از مبارزه با فساد و دعوت به سوى حق خوددارى نكند، زيرا آنهايى كه امر به‌

[1]. سفينة البحار، ج 1، ص 448 و 449.

[2]. همان.

[3]. همان.