پاكسازى مى‌كند. قدرتمندان خيانتكار عقب رانده مى‌شوند و صالحان مستضعف بر سر كار مى‌آيند، همان گونه كه پيامبر (ص) بعد از پيروزى انقلابش انجام داد.

ابو سفيان و قدرتمندان فاسدى همانند او بكلّى منزوى شدند و صهيب و خبّاب و بلال بر سر كار آمدند. همچنين بعد از بيعت مردم با امير مؤمنان على (ع) خودكامگانى كه در عصر عثمان تكيه بر قدرت زده بودند و بيت المال را تاراج مى‌كردند به عقب رانده شدند و پاكدامنان مخلص بر سر كار آمدند.

در دوّمين تشبيه مى‌فرمايد: «شما همچون محتواى ديگ به هنگام جوشش، زير و رو خواهيد شد آن گونه كه افراد پايين‌نشين، بالا و بالانشينان، پايين قرار خواهند گرفت!» (و لتساطنّ سوط [1] القدر، حتّى يعود اسفلكم اعلاكم، و اعلاكم اسفلكم).

در واقع طبيعت هر انقلابى چنين است كه بالانشينان به زير كشيده مى‌شوند و زيردستان در مقامات بالاى جامعه قرار مى‌گيرند، ولى در انقلابهاى الهى كه در جوامع فاسد ظاهر مى‌شود مفسدان از تخت قدرت به زير مى‌آيند و صالحان مستضعف به اوج قدرت مى‌رسند.

در ادامه اين سخن مى‌افزايد: «آنان كه در اسلام پيشگام بودند و بر كنار شده بودند بار ديگر سر كار خواهند آمد و كسانى كه با حيله و تزوير پيشى گرفتند كنار مى‌روند!» (و ليسبقنّ سابقون كانوا قصّروا، و ليقصّرنّ سبّاقون كانوا سبقوا).

جمله دوّم اشاره به افرادى همچون طلحه و زبير است كه روزى در اسلام در

[1] «سوط» در اصل به معنى مخلوط كردن چيزهايى با يكديگر است و «سوط قدر» كه در عبارت بالا آمده به معنى مخلوط شدن مواد غذايى در داخل ديگ در اثر جوشش است و تازيانه را از اين جهت «سوط» مى‌نامند كه رشته‌هاى آن را به هم مى‌بافند و مخلوط مى‌كنند و بعضى گفته‌اند به خاطر آن است كه هنگامى كه بى‌رحمانه بزنند پوست و گوشت را با هم مخلوط مى‌كند.