در حديث ديگرى از امام صادق (ع) مى‌خوانيم: «من ستر على مؤمن عورة يخافها ستر اللّه عليه سبعين عورة من عورات الدّنيا و الآخرة، كسى كه عيب مؤمنى را كه از آشكار شدنش بيمناك است بپوشاند، خداوند هفتاد عيب او را در دنيا و آخرت مى‌پوشاند». [1] امام (ع) در بالا اشاره پر معنايى به اين دستور اسلامى كرده و پايبندى خود را نسبت به آن آشكار ساخته، البته همان گونه كه گفتيم اين در موردى است كه عيوب پنهانى سرچشمه مشكلات اجتماعى نگردد كه در آنجا وظيفه افشاگرى به ميان مى‌آيد.

ولى نبايد به بهانه اين استثنا اسرار و عيوب مردم را فاش كرد، بلكه بايد به راستى محلّ روشنى براى اين استثنا پيدا شود.

[1] اصول كافى، جلد 2، صفحه 200، حديث 5.