حنين چشيده بودند، عداوت او را در دل داشتند ولى توده‌هاى مردم به او عشق مى‌ورزيدند لذا در حديث معروفى كه در منابع معتبر اسلامى آمده است مى‌خوانيم كه پيامبر (ص) خطاب به على (ع) كرد و دست بر شانه او زد و فرمود: «لا يبغضك الّا منافق، تنها منافقان با تو دشمنى دارند» [1] و در صحيح ترمذى كه از معروفترين منابع اهل سنت است از ابو سعيد خدرى نقل شده است كه گفت: «انّا كنّا لنعرف المنافقين ببغضهم علىّ بن ابى طالب، ما منافقان را از طريق دشمنى با على بن ابى طالب مى‌شناختيم». [2] آيا ابن ابى الحديد راضى مى‌شود كه اكثريّت مسلمين آن روز را از منافقان بشمارد؟ و باز به همين دليل مى‌بينيم استقبالى كه از خلافت على (ع) و بيعت با او شد از هيچ يك از خلفا نشد در حالى كه معاصران او و بيعت كنندگان با وى غالبا همان صحابه پيامبر (ص) يا فرزندان آنها بودند و اين در واقع عذر ناموجّهى است كه براى عدم تسليم در برابر واقعيّت ذكر شده است.

امّا در مورد اين كه مى‌گويد نصّى بر خلافت و ولايت او نرسيده است، اين سخنى است دور از واقعيت كه در جاى خود آن را اثبات نموده‌ايم. [3]

[1] شواهد التنزيل، جلد 1، صفحه 329.

[2] صحيح ترمذى، جلد 13، صفحه 168، طبع الصاوى مصر (جلد 5، صفحه 635، طبع دار احياء التراث العربى).

[3] به جلد نهم «پيام قرآن» مراجعه فرماييد.