بتوراتهم ... و افتيت اهل الانجيل بإنجيلهم ... و افتيت اهل القرآن بقرآنهم ...، به خدا سوگند اگر مسندى براى من آماده شود و بر آن بنشينم براى پيروان تورات به توراتشان فتوا مى‌دهم و ... و براى پيروان انجيل به انجيلشان و براى اهل قرآن به قرآنشان ...». [1] در جمله ششم، آنها را كوههاى استوار دين معرفى كرده كه ظاهرا اشاره به چيزى است كه در آيات متعدّدى از قرآن مجيد در باره كوهها و نقش آن در حفظ آرامش زمين و نزول بركات، بر آن آمده است. در آيه 15 از سوره نحل مى‌خوانيم: «وَ أَلْقى‌ فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهاراً وَ سُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ»، در زمين كوههاى ثابت و محكمى افكند تا لرزش آن را نسبت به شما بگيرد و نهرها و راههايى ايجاد كرد تا هدايت شويد».

در حقيقت، كوهها- همچنان كه در تفسير اين آيه و آيات مشابه آن آمده است- از يك سو فشارهايى را كه از درون و از بيرون بر زمين وارد مى‌شود خنثى مى‌كنند و از سوى ديگر، منبع بزرگى براى نهرها و چشمه‌هاى آب هستند و از سوى سوّم كانونى براى انواع معادن گرانبها. امامان معصوم نيز مايه آرامش افكار و سيراب شدن دلها و نشر ذخاير گرانبها در ميان امّتند. [2] به دنبال اين شش توصيف زيبا و پر معنى دو جمله ديگر اضافه مى‌فرمايد و مى‌گويد: «به وسيله آنان (امامان اهل بيت) قامت دين را راست نمود و لرزش و تزلزل و وحشت آن را از ميان برد» (بهم اقام انحناء ظهره و اذهب ارتعاد [3] فرائصه‌ [4]).

[1] بحار الانوار، جلد 10، صفحه 118، حديث 1.

[2] به تفسير نمونه، جلد 11، ذيل آيه 15 سوره نحل مراجعه شود.

[3] «ارتعاد» از ماده «رعدة» به معناى لرزش است و از آنجا كه صداى عظيم ابرها، ايجاد لرزش مى‌كند به آن رعد گفته‌اند و بنا بر اين، ارتعاد به معناى لرزيدن است.

[4] «فرائص» جمع «فريصة» به معناى قطعه گوشتى است كه در كنار قلب قرار گرفته كه هنگام وحشت به لرزه در مى‌آيد و لذا «ارتعاد الفرائص» كنايه از وحشت و اضطراب است و فرصت را نيز از اين جهت فرصت گويند كه قطعه زمانى است مناسب انجام كار مطلوب.

(مقاييس، مفردات راغب و لسان العرب)