لذا در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: شخصى خدمتش عرض كرد دو آيه در قرآن است كه هر چه من به سراغ آن مى‌روم آن را نمى‌يابم (و به محتواى آن نمى‌رسم).

امام فرمود كدام آيه است؟

عرض كرد نخست اين سخن خداوند بزرگ است كه مى‌گويد:

«ادعوني استجب لكم؛ مرا بخوانيد تا دعاى شما را مستجاب كنم‌» من خدا را مى‌خوانم اما دعايم مستجاب نمى‌شود!

فرمود: آيا فكر مى‌كنى خداوند عزّوجلّ وعده خود را تخلّف كرده؟

عرض كرد: نه‌

فرمود: پس علّت آن چيست؟

عرض كرد: نمى‌دانم.

فرمود: ولى من به تو خبر مى‌دهم:

من اطاع‌اللَّه عزّوجلّ فيما أمره من دعائه من جهة الدّعاء اجابه‌

كسى كه اطاعت خداوند متعال كند در آنچه امر به دعا كرده و جهت دعا را در آن رعايت كند، اجابت خواهد كرد.

عرض كرد: جهت دعا چيست؟

فرمود: نخست حمد خداى مى‌كنى، و نعمت او را يادآور مى‌شوى؛ سپس شكر مى‌كنى؛ بعد درود بر پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرستى؛ سپس گناهانت را به خاطر مى‌آورى، اقرار مى‌كنى و از آنها به خدا پناه مى‌برى و توبه مى‌نمايى؛ اين است جهت دعا.

سپس فرمود: آيه ديگر كدام است؟