گردش ثروت‌

اسلام براى‌ «ثروت‌هاى راكد» و خارج از گردش، ماليات خاصّى قائل شده (مانند تعلّق زكات به طلا و نقره مسكوكى كه يك سال بر آنها بگذرد) و از اين طريق در عمل تشويق به گردش ثروت‌ها كرده است.

در آيات قرآن نيز مذمّت شديدى از ثروت اندوزان و كسانى كه ثروتشان را راكد ساخته و در راه بندگان به كار نمى‌گيرند شده است.

گذشته از اين در احاديث اسلامى تشويق زيادى به تجارت، كشاورزى، دامدارى، و صنايع شده، و روايات متعددى در هريك از اين امور در كتب معتبر حديث ديده مى‌شود و از آنها به خوبى روشن مى‌گردد كه مقصود اسلام‌ «تحرّك هر چه بيشتر تمام سرمايه‌هاى انسانى و مالى اجتماع، در راه منافع عمومى بندگان خداست».

رباخوارى‌

براى تحكيم پايه كارهاى توليدى رباخوارى شديداً در اسلام ممنوع شده تا كسى بدون كار و توليد و تنها از راه سود پول به زندگى خود ادامه ندهد.

گذشته از اين، رباخوارى عامل مؤثّرى براى به هم خوردن توازن ثروت و گسترش فاصله و شكاف ميان طبقه ثروتمند و طبقه ضعيف، است زيرا رباخوارى از يك سو اموال ثروتمندان را به طرز نادرستى افزايش سريع مى‌دهد و از سوى ديگر طبقات پائين را روز به روز ضعيف‌تر ساخته و آخرين رمق را از آنها مى‌گيرد.

اسلام رباخوارى را از گناهان كبيره مى‌داند و هيچ‌كس نمى‌تواند