او كسى است كه بر شما درود و رحمت مى‌فرستد، و فرشتگان او (نيز براى شما تقاضاى رحمت مى‌كنند)، تا شما را از ظلمات (جهل و شرك و گناه) به سوى نور (ايمان و علم تقوا) رهنمون گردد، او نسبت به مؤمنان همواره مهربان بوده است.

9- شيطان مى‌خواهد به وسيله شراب و قمار در ميان شما عداوت و كينه ايجاد كند و شما را از ياد خدا و از نماز باز دارد!

10- مردانى (آنها كسانى هستند) كه هيچ تجارت و معامله‌اى آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و اداى زكات غافل نمى كند!

تفسير و جمع بندى‌

در نخستين آيه، سخن از تأثير ياد خدا در آرامش دلها است؛ آرامشى كه مى‌تواند انسان را از لغزشها برهاند و به فضائل اخلاقى بيارايد؛ مى‌فرمايد: آنها (هدايت يافتگان) كسانى هستند كه ايمان آورده‌اند و دلهايشان به ذكر خدا مطمئن و آرام است.»

(الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ)

سپس همين معنى را به صورت يك قاعده كلّى بيان كرده، مى‌افزايد: «آگاه باشيد، تنها با ياد خدا دلها آرامش مى‌يابد!»

(الا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ)

اين آرامش فوق العاده به خاطر آن است كه نگرانيها گاه به خاطر آينده تاريك و مبهمى است كه در پيش دارد؛ مثلًا، از احتمال زوال نعمتها يا گرفتارى در چنگال بيمارى و درماندگى و ناتوانى و مانند آن ناشى مى‌شود، و گاه گذشته تاريك زندگى، فكر او را به خود مشغول مى‌دارد، و نيز دنياپرستى و دلباختگى نسبت به دنيا، سوء ظن‌ها و توهّمها و ترس و وحشت از مرگ، هر يك از اينها مى‌تواند عاملى براى نگرانى و سلب آرامش انسان شود.

بخل و حسد و حرص و طمع و مانند آنها نيز از عوامل نگرانى انسان است.

ياد خدا، همان خداوندى كه جواد و كريم و رحمان و رحيم و خالق و رازق و بخشنده و بنده نواز است- خداوندى كه حلّ هر مشكلى در بربر قدرتش آسان، و هر امر پيچيده‌اى در برابر اراده‌اش ساده است.