اسم الکتاب : اخلاق در قرآن المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 320
و هر قدر بيشتر سكوت كند سلامت او بيشتر خواهد بود.
اضافه بر اين، ممارست بر سكوت سبب مىشود كه انسان زبانش را در اختيار خود
بگيرد، و از طغيان و سركشى آن بكاهد و به اين ترتيب به جائى مىرسد كه جز حق نگويد
و جز به رضاى خداوند سخن نراند.
بايد توجّه داشت كه مراد از سكوت، سكوت مطلق نيست- زيرا بسيارى از مسائل مهمّ
زندگى اعم از معنوى و مادّى و اطاعات و عبادات و نشر علوم و فضائل و اصلاح در ميان
مردم، از طريق سخن گفتن است- بلكه منظور از
قِلّةُ الكلام (كم سخن گفتن) يا به تعبير ديگر، خاموشى، در
برابر سخنان فساد انگيز يا مشكوك و بى محتوا و مانند آن است.
به همين دليل، در حديثى از اميرمؤمنان على عليه السلام مىخوانيم:
كسى كه سخن بسيار بگويد خطا و لغزش او فراوان مىشود؛ و كسى كه خطا و لغزشش
فراوان گردد، حياء او كم مىشود؛ و كسى كه حيائش كم شود، پرهيزگارىاش كم مىشود؛
و كسى كه ورعش كم شود، قلبش مىميرد؛ و كسى كه قلبش بميرد، داخل آتش دوزخ مىشود!» [1]
همين مضمون با تعبير فشردهترى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز نقل
شده است [2].
سخن مانند دارو است، اندكش مفيد و كثيرش قاتل است!» [3]
3- حفظ زبان
(نخست انديشه كردن سپس گفتار)
اگر انسان پيش از آن كه شروع به سخن گفتن كند در محتوا و انگيزه و نتيجه سخنان
خود كمى بينديشد، بسيارى از لغزشهاى زبان و گناهان، از او دور مىشود. آرى!
بىمطالعه سخن گفتن است كه انسان را در انواع گناهان كه از اين عضو مخصوص سرچشمه
مىگيرد، غوطهور مىسازد!