در آيه 51 سوره مؤمنون مى‌خوانيم: «اى پيامبر! از غذاهاى پاكيزه بخوريد و عمل صالح انجام دهيد؛

يا ايُّها الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً».

بعضى از مفسّران معتقدند ذكر اين دو (خوردن غذاهاى پاك و انجام عمل صالح) پشت سر يكديگر دليل بر وجود يك نوع ارتباطى بين اين دو است، و اشاره به اين است غذاهاى مختلف آثار اخلاقى متفاوتى دارد، غذاى حلال و پاك، روح را پاك مى‌كند و سرچشمه عمل صالح مى‌شود، و غذاهاى حرام و ناپاك روح و جان را تيره و سبب اعمال ناصالح مى‌گردد. [1]

در تفسير «روح‌البيان» بعد از اشاره به ارتباط عمل صالح با بهره‌گيرى از غذاى حلال به اشعار زير استناد شده:

و در شعر ديگرى نقل مى‌كند:

در تفسير اثنى عشرى، در ذيل همين آيه نيز اشاره به رابطه صفا و نورانيّت قلب و اعمال صالح با تغذيه حلال شده است. [3]

رابطه تغذيه و اخلاق در روايات اسلامى‌

گرچه رابطه بالا در آيات قرآنى كمرنگ است، و تنها اشارتى به چشم مى‌خورد؛ ولى اين معنى (رابطه اخلاق و تغذيه) در روايات اسلامى دامنه گسترده‌اى دارد كه نمونه‌هايى از آن را در ذيل از نظر مى‌گذرانيم:

در يك سلسله از روايات، به رابطه تغذيه با سوء اخلاق اشاره شده است از جمله:

1- در روايات متعدّدى مى‌خوانيم: يكى از شرايط استجابت دعا پرهيز از غذاى‌

[1]. به تفسير نمونه، جلد 14، ذيل آيه 51 مؤمنون مراجعه شود

[2]. «روح البيان»، جلد 6، صفحه 88.

[3]. تفسير «اثنى عشرى»، جلد 9، صفحه 145