فصل اول: اهمّيّت بحثهاى اخلاقى‌

اشاره‌

اين بحث از مهمترين مباحث قرآنى است، و از يك نظر مهمترين هدف انبياى الهى را تشكيل مى‌دهد، زيرا بدون اخلاق نه دين براى مردم مفهومى دارد، و نه دنياى آنها سامان مى‌يابد؛ همان گونه كه گفته‌اند:

اصولًا زمانى انسان شايسته نام انسان است كه داراى اخلاق انسانى باشد و در غير اين صورت حيوان خطرناكى است كه با استفاده از هوش سرشار انسانى همه چيز را ويران مى‌كند، و به آتش مى‌كشد؛ براى رسيدن به منافع نامشروع مادّى جنگ به پا مى‌كند، و براى فروش جنگ افزارهاى ويرانگر تخم تفرقه و نفاق مى‌پاشد، و بى‌گناهان را به خاك و خون مى‌كشد!

آرى! او ممكن است به ظاهر متمدّن باشد ولى در اين حال حيوان خوش علفى است، كه نه حلال را مى‌شناسد و نه حرام را! نه فرقى ميان ظلم و عدالت قائل است و نه تفاوتى در ميان ظالم و مظلوم!

با اين اشاره به سراغ قرآن مى‌رويم و اين حقيقت را از زبان قرآن مى‌شنويم؛ در آيات زير دقّت كنيد: