أُولوا الأمر كيست، تفسير آيه واضح و روشن خواهد شد. بدين جهت مفسّران به گفتگو پيرامون مصداق اولو الامر پرداخته‌اند و نظريّات مختلفى، بالغ بر هفت نظريّه، ارائه كرده‌اند.

سؤال: قبل از پرداختن به نظريّات مفسّران پيرامون معناى اولو الامر، پاسخ يك سؤال، كه در فهم معناى «اولو الامر» نيز دخالت زيادى دارد، بايد روشن شود و آن اين كه: آيا اطاعت از اولو الامر مقيّد به قيود و مشروط به شرايطى است، يا اطاعت از او همانند اطاعت از خدا و رسولش مطلقاً واجب است؟ به تعبير ديگر، آيا اطاعت از اولو الامر از نظر زمانى، مكانى، و غير آن، مقيّد است، يا در هر زمان و مكان و تحت هر شرايطى لازم است؟

پاسخ: ظاهر آيه شريفه اين است كه اطاعت از اولو الامر مطلق است و مقيّد به هيچ قيد و مشروط به هيچ شرطى نيست. به تعبير ديگر، اطاعت از اولى الامر در اين آيه مقيّد به عدم اشتباه و خطاء اولو الامر نشده است و به تعبير سوم، همانگونه كه اطاعت از خدا و رسولش مطلقاً واجب شمرده شده است، اطاعت از اولى الامر كه در رديف آنها قرار گرفته، نيز به صورت مطلق واجب است؛ بنابراين، بناچار بايد اولى الامر معصوم باشد، چون اطاعت بى‌قيد و شرط جز از معصوم ممكن نيست؛ زيرا نمى‌توان به صورت بى‌قيد و شرط از شخصى كه خطا و اشتباه مى‌كند، اطاعت و پيروى نمود. بدين جهت ما معتقديم كه اگر قاضى در صدور رأى خطا كند و طرف دعوى يقين به خطاى قاضى در صدور رأى داشته باشد، به صرف رأى او نمى‌تواند ذى‌نفع گردد و طرف مقابل خود را محكوم كند.

حتّى مراجع تقليد، كه پيروى از آن بزرگواران بر مقلّدين آنها لازم است، اگر خطايى بكنند در آن مسأله قابل پيروى نيستند، مثل اين كه رؤيت ماه براى مرجع تقليدى در شب سى ام ماه مبارك رمضان ثابت نشود و حكم كند مردم روز سى‌ام را روزه بگيرند، ولى برخى از مقلّدين با چشم خود ماه شوّال را در شب سى‌ام ببينند، در اينجا اين دسته از مقلّدين نمى‌توانند از مرجع خويش پيروى كنند و روزه بگيرند، بلكه بايد روزه خود را بخورند، چون معتقدند مرجع تقليدشان در