ثانياً، لوله بينى همواره در اثر جريان اشك- كه هميشه از گوشه چشم وارد آن مى‌شود- و ترشّحات غدّه خاصّى، كه در خودبينى قرار دارد، به اندازه مناسبى گرم و مرطوب است. اين كار باعث مى‌شود كه هواى تنفّسى، جهت ورود به ريه‌ها آماده و مناسب گردد، زيرا بسيارى از اوقات، هواى مزبور، سرد و خشك است و اگر به همان ترتيب داخل ريه‌ها گردد، ايجاد سرماخوردگى و يا امراض ديگر ريوى مى‌كند؛ بنابراين لازم است كه چنين هوايى قبل از ورود به ريه‌ها، گرم و مرطوب شود. اين مهم در هنگام عبور از دو حفره بينى، تأمين مى‌گردد. به همين جهت بايد تا جايى كه امكان دارد به خاطر مسايل بهداشتى، از تنفّس به وسيله دهان پرهيز كرده و فقط با بينى تنفّس نمود.

4. سلسله اعصاب (ستاد كلّ فرماندهى بدن)

اين دستگاه- به يك معنا- مهم‌ترين عضو بدن انسان است، زيرا حركت و حس كه دو ركن اساسى زندگى مى‌باشند، با اين دستگاه تأمين شده و ارتباط انسان با جهان خارج و محيط زندگى، به وسيله آن صورت مى‌گيرد. همچنين حركات غير ارادى ساير دستگاه‌هاى بدن (مانند: معده و امثال آن) به اين دستگاه وابسته است و نظم و كنترل اوضاع داخلى به اين وسيله تحقّق مى‌يابد.

به طور كلّى احساس، حركت‌هاى ارادى و غيرارادى بدن و نظم موجود در بين آنها مربوط به سلسله اعصاب است، به گونه‌اى كه اگر از كار بيفتد، انسان در يك لحظه از حس و حركت باز مى‌ماند و حركت تمام دستگاه‌هاى بدن متوقّف و مختل مى‌گردد.

ساختمان اين دستگاه از تمام دستگاه‌هاى بدن پيچيده‌تر و لطيف‌تر و به همين نسبت منظّم‌تر است، حتّى هنوز قسمت زيادى از اسرار آن براى بشر مجهول و تاريك مى‌باشد.