2- پرونده‌هاى سياه‌

گروهى را مى‌شناسيم كه مرگ را به معنى فنا و نيستى تفسير نمى‌كنند و هرگز منكر زندگى بعد از مرگ نيستند، امّا با اين حال از مرگ وحشت دارند.

چرا كه پرونده اعمال آنها آن قدر سياه و تاريك است كه از مجازات‌هاى دردناك بعد از مرگ وحشت دارند.

آنها حق دارند از مرگ بترسند، آنها به مجرمان خطرناكى مى‌مانند كه از آزاد شدن از زندان مى‌ترسند زيرا مى‌دانند هرگاه آنها را از زندان بيرون ببرند، به جوخه اعدام مى‌سپارند.

آنها محكم ميله‌هاى زندان را مى‌چسبند، نه اين‌كه از آزادى متنفر هستند، آنها از اين آزادى مى‌ترسند كه نتيجه‌اش مجازات اعدام است، همين گونه بدكارانى كه آزاد شدن روحشان را از قفس تنگ، مقدمه‌اى براى شكنجه‌هاى طاقت‌فرسا به خاطر اعمال زشت و ننگين و ظلم و ستم و تبهكارى مى‌دانند، از مرگ وحشت دارند.

امّا آنها كه نه مرگ را «فنا» مى‌بينند نه «پرونده تاريك و سياه» دارند، چرا از مرگ بترسند؟

بدون شك آنها زندگى را نيز با تمام وجودشان مى‌خواهند، امّا براى اين‌كه از آن بهره بيشتر براى زندگى نوينشان در جهان پس از مرگ بگيرند، از مرگى كه در راه هدف و افتخار و رضاى پروردگار باشد استقبال مى‌كنند.