بى‌عدالتى دستگاه آفرينش مى‌گذارند، و بى‌نظمى كار بشر را به حساب بى‌نظمى سازمان خلقت.

مثلًا گاهى ايراد مى‌كنند «چرا هر چه سنگ است براى پاى لنگ است!؟» چرا زلزله‌ها در شهرها خسارت كمى ايجاد مى‌كند امّا در روستاها قربانيان زيادى مى‌گيرد و گروه كثيرى زير آوار مى‌مانند، اين چه عدالتى است؟ اگر بنا هست بلايى قسمت شود چرا يكسان قسمت نمى‌شود؟

چرا بايد هميشه لبه تيز حوادث دردناك متوجّه مستضعفين باشد؟

چرا در بيمارى‌هاى عمومى و همه‌گير بيشتر اين گروه قربانى مى‌شوند؟

غافل از اين‌كه هيچ كدام از اينها مربوط به دستگاه آفرينش و خلقت و عدالت خداوند نيست، اينها نتيجه ظلم و استعمار و استثمار انسان‌ها نسبت به يكديگر است.

اگر روستانشينان به خاطر ظلم شهرنشينان در محروميّت و فقر شديد نباشند و بتوانند خانه‌هايى محكم و مقاوم مانند آنها بنا كنند، چرا زلزله اين همه از آنها قربانى بگيرد و از ديگران بسيار كم؟

امّا هنگامى كه خانه‌هاى آنها از يك مشت گل يا سنگ و چوب كه گاهى حتى در ميان آنها كم‌ترين گچ و سيمانى به كار نمى‌رود و به طور ساده روى هم چيده شده و با يك حركت شديد باد يا تكان خفيف زمين فرو مى‌ريزد، نبايد انتظار داشت وضع بهتر از آن باشد، امّا اين چه ربطى به كار خدا دارد؟