ابن فهد نوشته بود: اين احاديث را شيخ فقيه، ضياء الدين ابوالحسن على فرزند شيخ امام شهيد، محمد بن مكى ـ قدّس اللّه سرّه ـ در روستاى جزّين در روز 11 محرم سال 824 برايم نقل كرد و روايت آنها را با سندهاى ذكر شده و روايت خود و نيز مصنّفات پدرش را به من اجازه داد. [1] 3ـ على بن محمّد خازن حايرى يكى ديگر از استادان ابن فهد است. ابن فهد در سال 791 در سن سى و چهار سالگى از استادش على بن محمّد خازن حايرى اجازه روايت دريافت نموده است. [2] 4ـ احمد بن متوّج بحرانى 5ـ ظهير الدين على بن يوسف بن عبدالجليل نيلى 6ـجمال الدين بن اعرج حسينى ايشان نيز يكى از مشايخ حديث عارف حلّى است. از برخى تتمات «كتاب رجال» سيد نيلى كه به خط سيد جمال الدين بن اعرج حسينى است،چنين نقل شده: احمد بن فهد از رجال متأخّر زمان ماست و از مدرّسين مدرسه زعيّة حلّه. او از اهل علم و خير و صلاح و بذل و سماع به حساب مى آيد و از من اجازه نقل كتاب ها و روايت من از استادانم و طرق روايتى من را خواست و من نيز به او اجازه دادم. ايشان داراى تأليفاتى از جمله عدّة الداعى است… . [3] 7ـ فاضل مقداد [4]