طبق نقلى كه در فهرست رايانه اى نسخه هاى خطّى كتابخانه آستان قدس رضوى آمده، ولادت وى را به سال 953 ق ، و وفاتش را 1031 ق ، دانسته اند. سيد ولى حسينى، از علماى قرن دهم و يازدهم هجرى قمرى بوده است؛ امّا به علّت معلوم بودن تاريخ ولادت و وفات وى براى تراجم نگاران، زنده بودن وى در قرن يازدهم را ذكر ننموده اند و به ذكر حياتش در سال 981 اكتفا كرده اند. [1] صاحب «ريحانة الادب» [2] و شيخ آقابزرگ تهرانى، [3] وى را معاصر حسين عاملى، پدر شيخ بهايى و ساير شاگردان شهيد ثانى به شمار آورده اند . و صاحب «روضات الجنّات» نيز پس از نقل شرح حال سيد ولى حسينى از كتاب «أمل الآمل» گفته است : «الظاهر أنّه من جملة معاصريه الأخباريين»، و به اين ترتيب، او را هم عصر صاحب آن كتاب دانسته است . سيد ولى حسينى را مانند بسيارى از نويسندگان ديگر، بيشتر بايد از بررسى آثار و تأليفاتش شناخت؛ چرا كه ترجمه نگاران، تنها به ذكر صفاتى چند براى وى بسنده كرده اند؛ وصفهايى چون : عالم ، فاضل ، امامى ، صالح ، محدّث ، اخبارى ، صاحب الكتب العديدة في المناقب. [4]