سال 483 ق ، [1] و وفاتش را حدود 572 ق ، [2] بر شمرده اند ومرقدش در ضلع شمالى مسجد جامع كاشان واقع است. او هم عصر ابو الحسين سعيد بن هبه اللّه ، معروف به قطب الدين راوندى (م 573ق) است كه در صحن مقدّس حرم حضرت معصومه عليهاالسلام مدفون است . از آنجا كه راوندى در خاندان علم وفضيلت و فقاهت چشم به جهان گشود، در علوم گوناگون اسلامى ، دستى پر و بهره اى وافر داشت . او در جوانى محضر علما و استادان بزرگى همچون شيخ طبرسى (صاحب تفسير مجمع البيان) ، شيخ طوسى ، عبدالواحد بن اسماعيل رويانى و بسيارى از بزرگان ديگر را درك كرد ، به طورى كه مشايخ و اساتيد او را تا چهل و هفت تن برشمرده اند . همچنين از محضر پر فيض راوندى شاگردانى همچون شيخ منتجب الدين ابن بابويه (صاحب كتاب «الفهرست» ، م 585ق) ، ابن شهرآشوب مازندرانى (صاحب كتاب «مناقب آل أبي طالب» ، م 588ق) و محمّد بن حسن جهرودى (پدر خواجه نصيرالدين طوسى) استفاده برده اند . تعداد شاگردان او را تا 29 تن ، نام برده اند. وى داراى سه فرزند پسر به نامهاى سيد شمس الدين محمّد ، سيد عزالدين على و سيد كمال الدين احمد است كه هر يك ،