است كه براى سيد محمد مرتضى جنفورى هندى نوشته است. 2 . اللّمعة المهدية إلى الطريق العلّية. اجازه اى است كه براى شيخ مهدى مسجد شاهى اصفهانى نوشته است. 3 . الطبقات في الرواة ومشايخ الاجازات. اجازه اى است كه براى سيد صدرالدين صدر و محمدباقر الفت اصفهانى در سال 1325 ق، نوشته است. [1] 4 . اللّمعة الحيدرية. اجازه اى است كه براى حيدر قلى خان سردار كابلى نوشته است. 5 . اجازه مفصّلى كه براى شيخ آقا بزرگ تهرانى در سال 1330ق، نوشته است. [2] 6 . اجازه مفصّلى كه براى محمدامين امامى خويى، در سال 1336 ق، صادر نموده است (رساله حاضر). 7 . اجازه به مرحوم آية اللّه سيد شهاب الدين مرعشى نجفى. [3]

محمد امين امامى (مُجاز)

عالم دانشمند و متتبّع خبير، صدر الاسلام محمد امين امامى خويى نجفى تهرانى، از فرهيختگان عرصه علم و دانش و متّصفان به ادب و كمال در سده چهاردهم هجرى است . متأسفانه زندگانى وى، از ديد شرح حال نگاران دور مانده و در كمتر جايى به شرح حال وى پرداخته شده است. به تبع آن، آثار نفيس وى نيز به فراموشى سپرده شده و اغلب آنها در دستبرد حوادث از بين رفته اند. در اين مجال، مختصرى از شرح حال وى و آثارش ذكر مى شود و تفصيل آن، به مقدمه «مرآة الشرق» وى كه در دست تحقيق و انتشار است، حواله مى گردد.