بسم الله الرّحمن الرّحيم حمد بى حدّ و ثناى بيرون از عَد ، حضرت قادر مختار و جنابِ عادل جبّارى را سزاست كه در مملكت هر وجودىْ پادشاهِ عقل را حاكم مطلق العنان نموده كه اگر متقلّبه شبهات آرا ، دست بر وى نمايند ، به پايمردى او دفعِ آن شود و در شهربند حيات هر موجودى ، شحنه دل را قاضى صاحب اختيار كرده كه هرگاه جواسيس غفلات توقّع ، چشمْ روى داشته باشند ، به يمن حراست او ، دفع آن گردد . بيت : { عقل را عقل كرد و دل را دل تا شود زاين دو مدّعا حاصل } { عقل ذات خداتْ بنمايد دل به راه هُداتْ بگشايد } { عقل اثبات آن وجود كند دلت انكار ذى الجحود كند } { اين دو با يكدگر چو وصل شوند خوب و بد در ميانه فصل شوند } و درود نامعدود ، پيغمبر محمودى را رواست كه عقل صادق او ، معيار كمال عقول اصنافِ عالم است و دل واثق او ، آيينه حقّ نماى مطالب و اغراض بنى آدم .