اينان نبايد از سهم بدهكاران پرداخت؛ همچنين نبايد از اين سهم به كسانى كه در اموال مردم بى‌مبالات‌اند، پرداخت شود».

1163. جابر: دو جوان از طايفه مهاجران و انصار با يكديگر پيكار مى‌كردند. جوان مهاجر فرياد برآورد «اى مهاجران [كمك!]»، و جوان انصارى فرياد زد: «اى انصار [كمك!]». رسول خدا بيرون آمد و فرمود: «اين دعواى جاهليت چيست؟». گفتند: «نه [دعواى جاهلى نيست‌]، جز اينكه دو جوان، پيكار مى‌كردند و يكى از آنان، ديگرى را بر زمين زد». رسول خدا فرمود: «باكى نيست. هر مردى بايد برادرش را يارى كند؛ چه ستمگر باشد و چه ستمديده. اگر ستمگر است، او را از ستم باز دارد و اين كمك است براى او، و اگر ستمديده است، يارى‌اش رساند».

1164. على بن ابراهيم: ياران پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌آمدند و از ايشان مى‌خواستند كه از خدا بخواهد كه خواسته‌شان را برآورد؛ آنان تقاضاى آنچه برايشان روا نبود، مى‌داشتند. از اين رو خداوند اين آيه را نازل كرد: «با يكديگر نجوا مى‌كنند، در زمينه گناهان، سركشى و نافرمانى پيامبر»؛ و نيز اين سخن آنان، هنگامى كه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌آمدند كه: «أنعم صباحاً وأنعم مساءً»؛ در حالى كه اين، سلام و تحيّت جاهليت بود و خداوند چنين نازل كرد: «و آن گاه كه نزد تو مى‌آيند، تحيّتى غير از تحيّتِ خداوند بر زبان آورند». پس رسول خدا فرمود: «خدا جايگزين بهترى قرار داد و آن، تحيّت بهشتيان بود:

سلامٌ عليكم».

6/ 4 كارهاى جاهلى‌

الف: زنده به گور كردن دختران‌

قرآن‌

و هرگاه يكى از آنان را به دختر مژده آورند، از تلخى مژده‌اى كه به او داده‌اند، چهره‌اش سياه مى‌گردد؛ در حالى كه خشم [و اندوه‌] خود را فرو مى‌خورد [و با خود مى‌انديشد كه:] آيا او را با خوارى نگه دارد يا آنكه در خاك پنهانش كند؛ هان! چون بد داورى مى‌كنند.